از فیلسوفان انتظار می رود شرایط برزخی کنونی را تبیین کنند

دکتر حکمت الله ملاصالحی در برنامه «حیاط خلوت» رادیو گفت و ‌گو گفت: «هر جشن و رسمی در تاریخ نمی ماند مگر اینکه یک بنیان عمیق معنوی و جهانی و اصیل را در خود احساس می کنید به همین جهت در میان سیلابی از جشن های کهن تاریخی، نوروز تنها جشنی است که همچنان بر تارک تاریخ ما می درخشد .» برنامه «حیاط خلوت» به دیدار دکتر حکمت الله ملاصالحی رفته است و گذری بر زندگی کاری و شخصی عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی دارد.

رادیو گفت‌وگو: از زادگاه و دوران تحصیلات آغازین برای ما صحبت می کنید؟ 

ملاصالحی: بنده متولد 1330 طالقان هستم که در شناسنامه یک سال بزرگتر هستم. شهر طالقان بسیار آرام، زیبا و امن بود که بر روان من تاثیر بسیار گذاشت. هیچ یک از ما که در عالم می آییم، در عدم و خلاء افکنده نمی شویم. هر یک از ما از نخستین دم تولد در میان عالمی از سنت ها و فرهنگ ها و همچنین محیط طبیعی با ویژگی ها و شرایط خاص  خودش متولد می شویم. بدون هیچ تردیدی، اوضاع اقلیمی، شرایط فرهنگی و نوع تربیت بر روان و رفتار ما در سال های بعد زندگی تاثیر می گذارد. فراموش نکنیم با اراده و عزم خویش در این عالم نمی آییم. البته خداوند این اختیار و موهبت را به ما داده است که زندگی خودمان را آن طور که بهتر است انتخاب کنیم و خودمان را بسازیم و بپروریم و برای جامعه و جهان بشری مفید باشیم.

رادیو گفت‌وگو: تحصیلات ابتدایی را در طالقان گذراندید؟

ملاصالحی: بخشی از تحصیلات دوران ابتدایی را در طالقان و روستای گوران گذراندم و بخش هایی دیگر را در تهران بسر کردم و از هر دو راضی هستم، زیرا برای من فرصت خوبی بود. از یک طرف آشنایی با زندگی روستایی که بیشتر احساس و عواطف روستایی تاثیر دارد و از طرف دیگر زندگی شهری که بیشتر عقلانیت و تدبیر و منطق حاکم است و تاریخ آهنگ زندگی مردم را در جامعه شهری رقم می زند. وقتی خارج از کشور هم رفتم با نحوه زندگی دیگری در غرب آشنا شدم که آن هم به بنای تجربیات من افزود و نقش تعیین کننده در زندگی من داشت. ادامه مطلب...

 نوشته شده توسط موسسه رخسار قرآن در یکشنبه 95/1/29 و ساعت 9:55 عصر | نظرات دیگران()

نسخه ای به قلم محمد جعفر نظرآبادی ساوجبلاغی

علی اکبر  صفری

بخش اول

نظرآباد خجسته بنیاد [1] یکی از شهرهای استان البرز (کرج)، در کنار جاده تهران - قزوین قرار گرفته است. این شهر جزء بلوک تهران بوده و ارتباط ویژه ای با پایتخت داشته و از سویی دیگر حوزه های علمیه شهر قزوین امکان مناسب برای بالندگی فرزانگان علم و سخن این منطقه فراهم آورده است. در چنین شرایط ممتاز، ساختار علمی و  فرهنگی این منطقه برپایه بلند دانش و هنر سامان یافته است و نام بزرگان ودانشمندان برخاسته از آن چون خورشید بر تارک تاریخ درخشیده است .گفتنی است کتابی با عنوان «دشتی به وسعت تاریخ » [2] به پژوهش استاد حسین عسگری نگارش یافته که مهم ترین فصول آن پرداختن به تپه ازبکی، خاندان شیخ هادی نجم آبادی، روستای احمدآباد مصدق واقع در این شهرستان است.

ادامه مقاله...

 نوشته شده توسط در دوشنبه 90/3/23 و ساعت 7:39 عصر | نظرات دیگران()

نسخه ای به قلم محمد جعفر نظرآبادی ساوجبلاغی

بخش دوم

نسخه­ای که به دست ملا محمدجعفر نظرآبادی ساوجبلاغی قلمی شده، کتاب روضه البهیه  فی شرح اللمعه الدمشقیه (شرح لمعه) اثر شیخ زین الدین  بن علی احمد عاملی (911- 965ق) مشهور به شهید ثانی است. این کتاب مشهورترین و مهمترین شرح کتاب اللمعه الدمشقیه فی فقه الامامیه (لمعه) تألیف محمدبن مکی عاملی 786) ق) مشهور به شهید اول در سال 957ق در دو جلد سامان یافته است. روضه البهیه  یک دوره کامل فقه شیعه - از طهارت تا دیات - را دربر می گیرد و از لحاظ ایجاز، بلاغت، و سبک نگارش از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. چنانکه از زمان تألیف تاکنون به عنوان کتاب درسی فقه در حوزه های علمیه تدریس می­شود. آثار بی شماری درباره حاشیه، شرح، ترجمه، خلاصه و... درباره این کتاب تالیف  شده است. نسخه از این کتاب به قلم ملا محمدجعفر نظرآبادی ساوجبلاغی به تاریخ روز شنبه 27 جمادی الاخر 1241ق کتابت شده و در کتابخانه مدرسه مبارکه فیضیّه به شماره 402 نگهداری می­شود. [9]

ادامه مقاله...

 نوشته شده توسط در دوشنبه 90/3/23 و ساعت 7:37 عصر | نظرات دیگران()

چکیده پژوهشی درباره

«رساله احوال خواجه نصیر طوسی» و «رساله احوال سید محمد مجاهد»

علی اکبر صفری

 پژوهشگر موسسه کتابشناسی شیعه در قم

این دو رساله در مجموعه شماره 3840 کتابخانه آیت الله العظمی مرعشی نجفی جزو تألیفات شیخ ابوالحسن بن حسین را نکوهی گیلانی (قرن سیزدهم) معرفی شده است و در پایان هرکدام به خط مولف عبارات «تم بید المؤلف العاصی الخاطی الممتحن ابوالحسن» و «تم بید مؤلفه الممتحن أبوالحسن» به نگارش در آمده است. نویسنده که از شاگردان میرزا محمد تنکابنی صاحب کتاب قصص العلماء به شمار می آید این دو رساله را از کتاب استاد خود برگرفته است و در آغاز می نویسد: «به طوری که استادم میرزا محمد تنکابنی (اعلی الله مقامه) ذکر فرموده است من در اینجا ذکر کردم». بی کم و بیش این دو رساله بخشی از کتاب قصص العلماء است که به گفته بزرگان، ارزش علمی و استنادی ندارد ولی در تمام منابع مانند معجم رجال الفکروالأدب، ج 2، ص 592، تراجم الرجال، ج 1، ص 48 و 49، بزرگان تنکابن، ص 29، لاهیجان و بزرگان آن، ص 761، مستدرک اعیان الشیعه، ج 3، ص 7، ج 6، ص 9، موسوعة مؤلفی الإمامیه، ج 2، ص 57 و ... از تألیفات نویسنده پیش گفته بر شمرده و در فهرست کتابخانه آیه الله مرعشی هم به عنوان دو رساله مستقل قلمداد شده است.

منبع:  سایت اطلاع رسانی  موسسه کتابشناسی شیعه (قم):al-athar.ir

 نوشته شده توسط موسسه رخسار قرآن در جمعه 88/11/2 و ساعت 8:53 صبح | نظرات دیگران()